اوسنه ی کل مقسی !

قبل از اینکه برویم سر اصل مطالب لافکی بزنیم!! آسمان گر یک سحر با من گران باشد سرش شام بیرون می روم چون آفتاب از کشورش!! همه جور گروکشی دیده بودیم و شنیده بودیم جز اینجورشو!! تو چینیت میه که مو وخته چیز نمنویسم از او چیز خوشم نامیه ؟ یعن مو نمتنم فقط کیفش ر ببرم و حرف نزنم!! چینیت میه که مو از گل خوشم نمیه !!!؟ نمدنم اینجه باید چیش گفت؟! نشنیده بودمش ، از بابام پرسیدم او هم در خاطر نداشت و البته باید یاد داشته باشی اینجور چیزها را چطور بخوانی و گمانم مجبور شده ای وقت نوشتن رعایت حال غیر خراسانیها را بکنی . چنینم می آید که از قدیمیترها "مقز" هم شنیده ام . و کربلایی را هم کل می گویند هم کلب ، پدربزرگ مادریم را تا قبل از اینکه برود حج چنین می خوانده اند : کلب حسین ملا عبدالله و بعد شده حج حسین ملا عبدالله. گفتم پدرم به یاد نداشت و تا بدانی که حافظه ی قبلهاش چگونه بوده از امروز برات میگویم: خواهرم گفت اینجا نوشته این آیه را هر کس بخواند هر ساعت که بخواهد از خواب بر می خیزد و پدر شروع کرد به خواندن آیه و گفت آیاتیست از سوره ی کهف و خواهرم در شگفت شد و گفت پس ما حافظه مان به کی برده ؟ که پدر نه گذاشت و نه برداشت و گفت : به مادرتان !! یعنی نزدیک بود سرش را به باد دهد !! گفتیمش آخر پدرجان حاضر جوابی خوب است اما قبل از ان و بهتر از ان عاقلیست!! و مادرمان در حافظه چنان بود که خاطره ای را سی سال پیش برای من گفته بود و مثلا همان را برای خواهرزاده ام می گفت و یک واوش پس و پیش نمی شد و من همیشه در عجب بودم گویی از روی کتابی دارد می خواند!! پدربزرگ پدریم هم در آنسوی هفتاد سالگی قصد کرد سوره ی الرحمن را به خاطر سپارد و سپرد. بیتی از شهریار بود که بارها به مناسبت برای پدر خوانده بودیم و حفظش نمی شد، امروز گفتیم اگر یادت بماند یک آب انگور جایزه داری و حفظش کرد: شعر من شیوه ی نقاشی توست شهریار از تو و بهزاد از من. و ه در شاه قلی تلفظ نباید بشود یعنی بنویسیم شاقلی بهترتر است . زن علیرضا نمرم ننه از زینه بالا نمرم ننه از غم خلاصم کُ ننه دشوی پلاسم ک ننه شرم ک یره از کارات !! گفتینش دی لقمه کمتر باخار دره مار مجیجنه!!

جالب بود برام، "پسلک" و "مونده" رو ما هم داریم همینطور "کاریز" و "تغار" و خیلی کلمه‌های دیگه 😊