یاس رازقی

به نام خدا 

16 سال قبل وقتی در دوره لیسانس درس می خوندم استادی داشتم به نام استاد زمانپور ؛ مردی نه چندان مسن اما با موهایی سفید مثل برف . استاد آزمایشگاه بود و تکیه کلامش " بابا " .

همیشه بوی عطر خوشایندی می داد . یک بار پرسیدم : استاد اسم عطری که می زنید چیه ؟ خندید و گفت : من عطر نمی زنم اما توی خونه چند تا گلدان یاس رازقی دارم ؛ هر صبح چند تا  گل یاس می چینم و می ریزم توی جیب پیرهنم ... .

بعدش دست کرد توی جیبش و سه چهار تا گل یاس رازقی داد به من ، بوی خیلی خوشایندی داشت ، خیلی خوشم اومده بود ، دوست داشتم یک زمانی من هم چند تا گلدان رازقی داشتم و این کار رو می کردم ... .

این موضوع مثل یک فکر از یاد رفته توی پس زمینه ذهنم بود تا چند ماه پیش ... . 

برای کاری یک کپی از تائیدیه دوره کارشناسی از اداره محل خدمت گرفته بودم . مال اسفند 78 بود و امضای معاون آموزشی دانشگاه تربیت معلم هم زیرش : رجبعلی زمانپور !

یاد استاد زمانپور ، آزمایشگاهش در آخر سالن طبقه اول دانشکده علوم ، موهای سفیدش ، بابا بابا گفتنش و از همه بیشتر بوی یاس رازقیش افتادم ! .

تصمیم گرفتم یک سطح بالاتر از پرورش گیاهان آپارتمانی رو تجربه کنم . پوتوس و شفلر و بگونیا کافیه ! یاس رازقی رو عشق است ! .

چند جایی سراغ یاس رازقی رو گرفتم ، یا نداشتند یا یاس سفید و امین الدوله رو پیشنهاد می کردند ؛ تا اینکه بنر های نمایشگاه گل و گیاه امسال در مشهد رو دیدم ...

بعد از این مقدمه طولانی اما لازم ، دیروز با عموی خانم رفتیم نمایشگاه گل و گیاه ؛ حدس می زدم یاس رازقی کمیاب شده باشه به همین علت هماهنگ کردیم که اول وقت روز اول اونجا باشیم . جزء اولین بازدید کننده ها بودیم . نمایشگاه امسال بسیار بسیار بی رونق تر از سال های گذشته برگزار شده بود . غرفه های فروش کم و تنوع گیاه کمتر .

و از همه جالب تر این تندیس بزرگ " گودزیلا " با دهان آتشین که ارتباطش با نمایشگاه رو نفهمیدم ! : 

با زحمت و پرس و جوی زیاد در کل نمایشگاه یک گلدان یاس رازقی پیدا کردیم ! دو تا گیاه کوچیک و پزمرده هم بود ! همین :

این گیاه ، گل ملی چند کشور آسیای جنوب شرقی به حساب میاد ؛ بوی فوق العاده ای داره که بلافاصله در یک محیط بسته فضا رو پر می کنه اما نگهداری و پرورشش هم سخته .

به هر حال تجربه کردن یک فکر قدیمی هم جالبه !